Ustawa art.81 ust. 12. Badanie techniczne pojazdu z zamontowanym urządzeniem technicznym podlegającym dozorowi technicznemu może być przeprowadzone po przedstawieniu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego. Zaświadczenie L LPG Zaświadczenie BO LPG. Заполняется диагностическая карта (Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu), в которой фиксируются все технические сведения о машине и вывод эксперта в конце о том годна ли фура к эксплуатации Dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu. Dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem. Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym z wynikiem pozytywnym w zakresie wyposażenia pojazdu w blokadę alkoholową. 6. W przypadku stwierdzenia niezgodności numeru VIN albo numeru nadwozia, podwozia lub ramy umieszczonych w pojeździe oraz na tabliczce znamionowej pojazdu z danymi zawartymi w dokumencie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 lit. a, uprawniony diagnosta wydaje zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu z wynikiem negatywnym Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym autobusu, którego dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi 100 km/h: Wzór oraz sposób wypełniania zaświadczenia o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym pojazdu przeznaczonego do przewozu niektórych towarów niebezpiecznych: Opis zmian dokonanych w Szczegółowa analiza przepisów dotyczących zakresu i sposobu przeprowadzania badania i sposobu wypełniania zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu. 2. 1-3. 6. Sprawdzenie wiadomości z zakresu przeprowadzonego szkolenia w części teoretycznej i praktycznej--1. 1. 7. Wykład podsumowujący wyniki szkolenia. 1--1. RAZEM taJS. Od obowiązuje nowy wzór zaświadczenia o przeprowadzeniu badania technicznego. Dzięki nowemu wzorowi zaświadczenie wystawiane przez diagnostę będzie ważne w innym unijnym kraju. Jak czytamy w uzasadnieniu projektu, samochód z zagranicy z takim zaświadczeniem będzie można przerejestrować bez konieczności dokonywania wstępnego badania technicznego. Następne badanie będzie można przeprowadzić w terminie przewidzianym w zaświadczeniu, o ile nie przekracza on interwału przewidzianego prawem kraju, w którym pojazd zostanie zarejestrowany. Nowe zaświadczenie będzie również czytelnym dokumentem potwierdzającym sprawność pojazdu w razie kontroli policji za granicą. To ważne np. po wyczerpaniu w nim miejsc na pieczątki przeglądów. Wtedy za granicą będzie można poświadczyć sprawność pojazdu nowym drukiem. Jak widzimy na załączonym wzorze z zaświadczenia zniknęły pieczątki oraz wszystkie pola zostały oznaczone dodatkową numeracją a nazwa dokumentu została opisana również po angielsku. Faktura elektroniczna, a zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu w formie elektronicznej – rozwiejmy wątpliwości. Tocząca się dyskusja w temacie „Wątpliwości”, dotycząca zaświadczeń o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu w formie elektronicznej stała się impulsem do wyrażenia szerszej opinii w tejże kwestii. W dalszej części postaram się przybliżyć czytelnikom swoje stanowisko poprzez połączenie w jedną całość moich komentarzy zamieszczonych w przytoczonym powyżej temacie i wykazując różnice pomiędzy tymi dwoma dokumentami sporządzonymi w wersji elektronicznej. Od czego zacząć rozważania ? Uważam, że wypadałoby rozpocząć od regulacji prawnych zarówno w odniesieniu do faktury, jak i do zaświadczenia jako dokumentów elektronicznych. Faktura elektroniczna weszła w życie z dniem 01 stycznia 2014 r. na mocy ustawy o podatku od towarów i usług. Została ona wyróżniona obok faktury w formie papierowej w art. 2 w/w ustawy . Zgodnie z niniejszym zapisem definicje obydwu faktur brzmią następująco: Art. 2. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: 31) fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie; 32) fakturze elektronicznej – rozumie się przez to fakturę w formie elektronicznej Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług zawiera dwie osobne definicje dotyczące różnych form faktur. Jedną dla faktury w formie papierowej, drugą dla faktury w formie elektronicznej. Wymóg ten wynikł z Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a konkretnie z poniższego artykułu: Artykuł 217 Do celów niniejszej dyrektywy »faktura elektroniczna« oznacza fakturę zawierającą informacje wymagane w niniejszej dyrektywie, wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym. Jak to wygląda w odniesieniu do zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu w formie elektronicznej? Czy dokument ten ma swoje uregulowanie prawne? Zaświadczenie o badaniu technicznym pojazdu w formie elektronicznej niestety nie ma stosownych uregulowań prawnych, tak jak to jest w przypadku faktury elektronicznej, gdzie regulacje prawne zostały jasno i czytelnie uregulowane w zapisach ustawowych. Zaświadczenie o badaniu technicznym pojazdu sporządzone jako plik PDF jest bez wątpienia formą elektroniczną , ale czy spełni ono rolę obligatoryjnego zaświadczenia elektronicznego i będzie mogło mieć zastosowanie na SKP? W obecnych uregulowaniach prawnych zaświadczenie o badaniu technicznym pojazdu sporządzone w formie pliku PDF nie jest w mojej ocenie równoznaczne z zaświadczeniem o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu. Brak wyraźnej regulacji prawnych elektronicznej formy zaświadczenia (inaczej niż to jest w przypadku faktury elektronicznej) uniemożliwia w mojej ocenie zastosowania tegoż rozwiązania z całkowitym pominięciem zaświadczeń w wersji papierowej. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie aby plik PDF był natomiast informacją uzupelniającą. Patrząc zapis w Załącznik do obwieszczenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 21 kwietnia 2015 r. (poz. 776) , §4. , mówiący o wystawieniu zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu może warto byłoby zastanowić się nad jego zmianą. Dlaczego? Podkreślić należy, że informacje z badań okresowych pojazdów trafiają do ogólnodostępnej aplikacji „Historia pojazdu”, która to została udostępniona później niż powstał wymóg wystawiania zaświadczeń. Z chwilą uruchomienia aplikacji w odniesieniu do badań okresowych pojazdów, w przypadkach gdzie zaświadczenie nie jest wymagane do żadnego jego przedkładania w urzędach wymóg wydrukowania zaświadczenia wydaje się zbyteczny. Mając na uwadze powyższe zapisywanie informacji z badania technicznego pojazdu do pliku PDF i przekazywanie tegoż pliku do właściciela lub użytkownika pojazdu może być tutaj alternatywą w stosunku do wydruku zaświadczenia w formie papierowej. Tylko regulacje obecnych zapisów mogą uporządkować tą kwestię. Póki co „Dura lex, sed lex – Twarde prawo, ale prawo”. Natasza Urząd Miasta SzczecinWydział Spraw Obywatelskich pl. Armii Krajowej 1, 70-456 Szczecin tel. +48 91 42 45 000, fax +48 91 42 45 282 wso@ :: WSO-LXXIIIWtórnik dowodu rejestracyjnego GDZIE ZAŁATWISZ Wniosek możesz złożyć w Wydziale Spraw Obywatelskich w sali 62 Urzędu Miasta Szczecin lub w Filii Urzędu przy ul. Rydla 39-40 w sali 20, osobiście lub przez upoważnioną pisemnie osobę – druk upoważnienia dostępny poniżej jako załącznik. PRZYGOTUJ 1. Wypełniony „Wniosek o wydanie wtórnika" (WSO-31) - wniosek wypełnia właściciel składając stosowne oświadczenie w o utracie dowodu rejestracyjnego 2. Zabierz ze sobą • dowód osobisty • pisemne upoważnienie od właścicieli pojazdu lub jeśli jesteś jednym ze współwłaścicieli pojazdu zamiast pełnomocnictwa możesz złożyć oświadczenie, że działasz za zgodą większości współwłaścicieli. • polisa OC (do wglądu) 3. Do wniosku dołącz oryginały poniższych dokumentów: • aktualne zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu z określonym terminem następnego badania technicznego (zbędne, jeżeli w dowodzie rejestracyjnym widnieje informacja o ważnym badaniu technicznym lub jeśli w centralnej ewidencji pojazdów widnieje informacja o terminie następnego badania), • karta pojazdu, jeśli była wydana (jest potrzebna przy odbiorze nowego dowodu rejestracyjnego). ILE ZAPŁACISZ 1. Opłata skarbowa: • za ewentualne upoważnienie - 17,00 zł. (nie płacisz za upoważnienie jeśli upoważniasz małżonka, rodzica, dziadków, pradziadków, rodzeństwo oraz pełnoletnie dziecko, wnuków lub prawnuków) 2. Opłata administracyjna: • za blankiet dowodu rejestracyjnego - 54,00 zł, • za blankiet pozwolenia czasowego - 18,50 zł (wydanie pozwolenia czasowego nie jest obowiązkowe- wydajemy je na wniosek). 3. Opłata ewidencyjna: • za dowód rejestracyjny - 0,50 zł, • za pozwolenie czasowe - 0,50 zł. Możesz zapłacić kartą płatniczą przy okienku podczas załatwiania sprawy lub w kasach Urzędu lub przelewem (dowód wpłaty/przelewu z wpisanym rodzajem czynności, numerem VIN i numerem rejestracyjnym pokaż przy składaniu wniosku). a) opłata administracyjna na rachunek nr 57 1020 4795 0000 9702 0277 8470 b) opłata skarbowa na rachunek nr 20 1020 4795 0000 9302 0277 9429 c) opłata ewidencyjna na rachunek nr 57 1020 4795 0000 9402 0277 8520 CZAS OCZEKIWANIA W dniu złożenia wniosku zostanie wysłane zamówienie na wyprodukowanie nowego dowodu rejestracyjnego. Jeśli dowód rejestracyjny będzie gotowy do odbioru otrzymasz SMS na numer telefonu podany przez Ciebie na wniosku. Możesz również sam sprawdzić stan realizacji produkcji dowodu rejestracyjnego na stronie: PODSTAWA PRAWNA • § 13 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 11 grudnia 2017r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów oraz wymagań dla tablic rejestracyjnych (Dz. U. z 2017r. poz. 2355 z późn. zm.), • § 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 9 maja 2016 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie dowodu rejestracyjnego, pozwolenia czasowego, tablic (tablicy) rejestracyjnych i nalepki kontrolnej oraz ich wtórników (Dz. U. z 2016 r., poz. 689). Wielu przedsiębiorców, zwłaszcza świadczących usługi transportowe, decyduje się na zakup pojazdów ciężarowych. Wynika to między innymi z faktu, że przy samochodach ciężarowych po spełnieniu określonych warunków istnieje możliwość pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z zakupem oraz eksploatacją. Jednym z kryteriów jest przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego. Czy brak badania technicznego samochodu ciężarowego może powodować negatywne konsekwencje dla podatnika oraz czy pozbawia podatnika 100% odliczenia podatku VAT? Odpowiedź w artykule. Definicja samochodu ciężarowego a podatek od towarów i usług Przepisy ustawy o VAT jednoznacznie nie definiują, jakie pojazdy uznawane są za ciężarowe. Na podstawie przepisów wymienionych między innymi w art. 86a ustawy o VAT oraz kodeksu drogowego przyjmuje się jednak, że są to co do zasady pojazdy o całkowitej masie powyżej 3,5 tony, które są przystosowane do przewożenia ładunków. Dodatkowo należy mieć na uwadze, że niższa masa własna pojazdu nie wyklucza pełnego odliczenia VAT, jednak powinien on spełniać określone warunki: pojazdy konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT); pojazdy, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT). Należą do nich: pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą: klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków; pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu. Ponadto dla pojazdów, których konstrukcja wyklucza użytek prywatny, spełnienie wymagań niezbędnych do określenia pojazdu jako ciężarowy, należy potwierdzić co do zasady poprzez: wykonanie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz otrzymanie zaświadczenia wydanego przez tę stację, a także wpis do dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań. Sam wpis w dowodzie rejestracyjnym nie jest wystarczającym warunkiem do jednoznacznego określenia, czy pojazd jest samochodem ciężarowym. Przedsiębiorca musi samodzielnie ocenić, czy pojazd spełnia definicję samochodu ciężarowego i przysługuje mu odliczenie 100% VAT. Pełne odliczenie VAT przysługuje również dla pojazdów specjalnych, takich jak: agregat elektryczny/spawalniczy, pojazd do prac wiertniczych, koparka, koparko-spycharka, ładowarka, podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, żuraw samochodowy. W przypadku pojazdów specjalnych również konieczne jest posiadanie właściwego wpisu w dowodzie rejestracyjnym po przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym w celu potwierdzenia wymagań do pełnego odliczenia VAT. Brak badania technicznego samochodu ciężarowego – stanowisko organów podatkowych W celu wykluczenia użytku prywatnego pojazdu konieczne jest przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego oraz uzyskanie wpisu w dowodzie rejestracyjnym. Zatem pojawia się pytanie, jaki jest termin przeprowadzenia takiego badania oraz jakie konsekwencje powstają w przypadku jego braku? Tutaj stanowiska są podzielone, zdaniem organów podatkowych badanie takie należy bowiem przeprowadzić niezwłocznie w momencie zakupu samochodu bądź rozpoczęcia trwania umowy leasingowej, w przypadku gdy pojazd został wzięty w leasing operacyjny lub finansowy. Brak badania technicznego samochodu ciężarowego może nieść za sobą negatywne konsekwencje. Zgodnie z interpretacją indywidualną dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 lipca 2018 r., nr (…) W przypadku niewykonania dodatkowego badania technicznego (oraz braku stosownej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym) do czasu złożenia deklaracji VAT za okres, w którym nastąpiło nabycie pojazdu uznaje się, że pojazd nie mieści się w katalogu pojazdów wskazanych w art. 86a ust. 9 pkt 1-2 ustawy, czyli pojazdów, które ze względu na swoją konstrukcję ustawowo uznawane są za pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Oznacza to, że w stosunku do takiego pojazdu zastosowanie znajdą zasady ogólne. Odliczenie podatku VAT w pełnej wysokości uzależnione wówczas będzie od spełnienia warunków wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Zgodnie z ww. przepisem odliczenie pełne przysługuje jeżeli sposób wykorzystania pojazdu przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach jego używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu, wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ponadto w takim przypadku wystąpi również obowiązek złożenia do naczelnika urzędu skarbowego informacji o tym pojeździe (VAT-26). Podobne stanowisko przedstawił organ podatkowy w sprawie samochodów specjalnych posiadających odpowiedni wpis w dowodzie rejestracyjnym, od których również przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 marca 2018 r. Wskazać należy, że samo stwierdzenie, że charakter funkcjonalności tego pojazdu – jak wskazał Wnioskodawca – wyczerpuje znamiona art. 86a ust. 9 pkt 3a – agregat elektryczny/spawalniczy, nie jest wystarczające, bowiem jak wyżej wskazano spełnienie wymagań określonych ww. przepisie musi być stwierdzone na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym (...). Odmienne zdanie na ten temat mają jednak sądy. W ich mniemaniu o prawie do odliczenia 100% VAT decyduje konstrukcja samochodu. Dodatkowe badanie techniczne oraz adnotacja w dowodzie rejestracyjnym mają na celu jedynie potwierdzenie tego prawa, a ich brak nie powinien powodować negatywnych skutków na gruncie podatkowym. Takie stanowisko potwierdza wyrok naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 czerwca 2018 r., sygn. akt I FSK 965/16:Sąd pierwszej instancji podzielił stanowisko strony, że przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego nie jest warunkiem, którego niedopełnienie lub spełnienie z opóźnieniem skutkuje utratą prawa do pełnych odliczeń podatku od towarów i usług. (...) warunkiem zastosowania pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego jest - jak w niniejszej sprawie – spełnienie określonych cech konstrukcyjnych pojazdu, które potwierdza badanie techniczne. Jednakże istnienie tych cech konstrukcyjnych jest kryterium obiektywnym, a badanie techniczne to wymóg jedynie formalny, dowodowy, potwierdzający ich istnienie, ale nie samoistnie kreujący prawo do odliczenia. W związku z powyższym organy podatkowe trzymają się stanowiska, że aby skorzystać z prawa do pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z pojazdem, konieczne jest niezwłoczne przeprowadzenie dodatkowego badania technicznego oraz uzyskanie wpisu w dowodzie rejestracyjnym. Wyroki sądu podważają tę opinię, uznając to za wymóg jedynie formalny, niewpływający na prawo do odliczenia VAT. Biorąc pod uwagę rozbieżności w obu podejściach przed rozpoczęciem użytkowania pojazdu ciężarowego w działalności, należy jak najszybciej przeprowadzić badanie techniczne. Jednakże w przypadku przewidywanych opóźnień w jego dokonaniu warto skonsultować się z własnym urzędem skarbowym bądź wystąpić o interpretację indywidualną, która będzie obowiązywała w konkretnej sprawie. W związku z prowadzoną działalnością na rzecz Stacji Kontroli Pojazdów i diagnostów samochodowych w wyjaśnieniach zamieszczamy sprawę, w której wspólnie z SITK RP O/Krosno czynnie uczestniczyliśmy wspomagając działania diagnosty samochodowego w związku z decyzją ze strony organu o cofnięcie uprawnień. Zgodnie z posiadaną wiedzą zostało sporządzone odwołanie do SKO. Ponadto temat w dużo szerszym zakresie był omawiany w marcu i kwietniu 2018 r podczas seminariów szkoleniowych organizowanych przez SITK RP O/Krosno. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. P., dnia (...).2018 r. DECYZJA Działając na podstawie art. 1 art. 17 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych ( tj.) oraz §1 w związku z § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( tj.) w nawiązaniu do art. 84 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r., Prawo o ruchu drogowym (tj. Z 2017 r., ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania Pana M. J. zam., ul. (…), (…) P., adres do korespondencji: ul. (…), (…) P., od decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia (…) 2018 r., znak (…) 2018, o cofnięciu, Uprawnienia Diagnosty Nr (…) nadane (…) r. przez Prezydenta Miasta P. do wykonywania badań technicznych pojazdów. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. w składzie: Przewodniczący: J. K. Członek /spr./ M. P. Członek: H. M. na posiedzeniu w dniu (…) 2018 r. postanowiło: UCHYLIĆ Decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia (…) 2018 r. znak; (…).2018 i umorzyć postępowanie pierwszej instancji UZASADNIENIE W dniu (…) 2018 Prezydent Miasta P. wydał decyzję znak (…) 2018 w której postanowił: cofnąć Panu M. J. zam. (…) P., ul. (…) (…), Uprawnienie Diagnosty Nr (…) nadane (…), przez Prezydenta Miasta P. do wykonywania badań technicznych pojazdów. Podstawą takiego rozstrzygnięcia były następujące fakty i ustalenia. Pismem z dnia (…) 2017 r. znak: (…) 2017, AM Dyrektor Wydziału Komunikacji i Transportu Starostwa Powiatowego w B. wystąpiła do Urzędu Miejskiego w P. w sprawie weryfikacji prawidłowości wykonania okresowego badania technicznego w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów o symbolu (…) z siedzibą (…), (…) P., przez uprawnionego diagnostę Pana M. J., nr uprawnienia (…). Z przesłanej przez Starostwo Powiatowe w B. dokumentacji wynika, że Pan M. J. w dniu (…) 2017 r. przeprowadził okresowe badanie techniczne pojazdu marki Yamaha (…) o nr rejestracyjnym (…) i nr VIN (…) niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania badań oraz wystawił zaświadczenie nr (…) /2017 z wynikiem pozytywnym niezgodnie ze stanem faktycznym. Jednocześnie w uwagach w pkt 1, przekazanej informacji zamieścił zapis, że omyłkowy jest wpis w dowodzie rejestracyjnym pod poz. P2 - moc silnika jest 34 kW, powinno być 14 kW, oraz określił kategorię homologacyjną pojazdu jako L7e. Prezydent Miasta P. ustalił, że zgodnie z art. 81 ust. 13 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym: W razie powstania trudności w ustaleniu parametrów pojazdu, badanie techniczne może być przeprowadzone po przedstawieniu opinii rzeczoznawcy samochodowego, o którym mowa w art. 79a. Wskazano, że określając kategorię homologacyjną L7e, trzeba mieć na względzie § 6 w Dziale II Załącznika Nr 2 do rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012 r., w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach ( z 2015 r. poz. 776 z późn. zm.): Inne dane techniczne pojazdu, np. rodzaj, podrodzaj, przeznaczenie, pojemność skokową silnika, ustala się, stosując odpowiednio zasady określone w § 2 działu. Zgodnie z § 2 tegoż przepisu: Przy ustalaniu nieznanych danych technicznych pojazdu (§ 1) należy w możliwie największym stopniu wykorzystywać dostępne informacje zawarte w takich źródłach, jak przepisy i dokumenty homologacyjne, dane producenta pojazdu, katalog marek i typów pojazdów homologowanych oraz dopuszczonych do ruchu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, a w indywidualnych wypadkach, inne wiarygodne publikacje i dokumenty, dotyczące danego pojazdu lub jego zespołów i elementów. W konsekwencji diagnosta nie ma żadnych uprawnień do samowolnej zmiany (nadania) klasyfikacji pojazdu, jest obowiązany do prawidłowej identyfikacji pojazdu, a wszelkie nieprawidłowości powinny skutkować uznaniem stanu technicznego pojazdu za niezgodny z warunkami technicznymi a wynik badania pojazdu powinien być uznany za negatywny. Diagnosta określając moc pojazdu na 14 kW powinien oprzeć się również na § 3 ust. 3 cytowanego powyżej przepisu, zgodnie z którym: W razie powstania trudności w ustaleniu parametrów pojazdu, badanie techniczne może być przeprowadzone po przedstawieniu opinii rzeczoznawcy samochodowego, o którym mowa w art. 79a ustawy, lub w szczególnych przypadkach - dodatkowo odpowiednio innej specjalności. Z dokumentów załączonych do pisma w przedmiotowej sprawie i korespondencji Starostwa Powiatowego w B. z przedstawicielem Yamaha Motor Europę Oddział w Polsce wynika, że pojazd, którego badanie techniczne wykonał Pan M. J. nie posiada homologacji EU a wg danych technicznych producenta tego pojazdu maksymalna moc wynosi 34 kW. Dane uzyskane od producenta są zgodne z zapisami w dowodzie rejestracyjnym wydanym dla przedmiotowego pojazdu w rubryce wielkość podana to 34 kW oraz dane informujące o rodzaju „samochodowy inny", podrodzaj „inny". Przeprowadzając badanie techniczne diagnosta zobowiązany jest każdorazowo zweryfikować niezbędne dane i porównać je z dokumentami. Diagnosta przeprowadzając badanie techniczne pojazdu, który zgodnie z zapisami w dowodzie rejestracyjnym jako „samochodowy inny” podrodzaj „inny” na podstawie oględzin stwierdził, że jest to czterokołowiec a nie pojazd samochodowy inny i nie spełnia on warunków technicznych przewidzianych dla samochodów osobowych wynikających z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia ( poz. 2022 z późn. zm.). Diagnosta stwierdzając niezgodność zapisu w dowodzie rejestracyjnym ze stanem faktycznym winien wystawić zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym z wynikiem negatywnym. Stwierdzenie, iż wpisy w dowodzie rejestracyjnym pojazdu są błędne, winno wywołać określoną reakcję diagnosty - wydanie zaświadczenia o negatywnym wyniku badania technicznego. Tylko takie postępowanie byłoby zgodne z przepisami. Postępowanie odmienne od przewidzianego przez ustawodawcę stanowi dowód niekompetencji i stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa. W związku z udokumentowanymi nieprawidłowościami dotyczącymi wykonania badania technicznego przedmiotowego pojazdu z wynikiem pozytywnym, przy braku możliwości określenia przez samego diagnostę mocy z 34 kW na 14 kW, oraz w świetle braku podstaw do określenia przez diagnostę homologacji badanego pojazdu, należy stwierdzić wykonanie przez diagnostę Pana M. J. badania niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania oraz wydanie zaświadczenia niezgodnie ze stanem faktycznym i przepisami, tj. niezgodnie z art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 przywołanej ustawy Prawo o ruchu drogowym. Dodatkowo Starosta B. pismem z dnia (…) 2017 r. znak: (...) przesłał kserokopię dokumentu nr (…)/2017 stanowiącego pokwitowanie wykonania usługi serwisowej, która polegała na założeniu w przedmiotowym pojeździe blokady mocy do 14,7 kW wraz z fotokopią pomiaru mocy pojazdu po wprowadzeniu zmian wykonanego na hamowni oraz kserokopię zaświadczenia nr (…)/2017 z (...) 2017 r. o przeprowadzonym badaniu technicznym przedmiotowego pojazdu wykonanego po wprowadzeniu w pojeździe zmian konstrukcyjnych a także kserokopię oceny technicznej z dnia (…) 2017 r. wykonanej przez rzeczoznawcę samochodowego K. G. W związku z powyższymi dowodami i ustaleniami Prezydent Miasta P. wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w przedmiocie cofnięcie Panu M. J. Uprawnienia Diagnosty Nr (…), o czym powiadomił stronę pismem z dnia (…) 2018 r., informując jednocześnie o możliwości zapoznania się z aktami sprawy i składania wniosków i wyjaśnień związanych z postępowaniem. W toku prowadzonego postępowania, w dniu (…) 2018 r. Pan M. J. wystąpił z wnioskiem o wykonanie kserokopii następujących dokumentów dotyczących postępowania: Pisma Starostwa Powiatowego w B. z dnia (…) 2017 r. (znak: (…) 2017. AM), Dowodu rejestracyjnego (…), Zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, Karty pojazdu o nr rej (…), Pisma do Yamaha Motor Europę Odpowiedź od Yamaha. Jednocześnie Pan M. J. oświadczył, że zapoznał się z aktami sprawy. Pismem z dnia (…) 2018 r. Pan M. J. wyjaśnił, iż do nieprawidłowości podczas badania technicznego pojazdu doszło na skutek omyłek spowodowanych roztargnieniem. Strona nie przywołała żadnych podstaw prawnych pozwalających na przeprowadzenie badania technicznego pojazdu w opisany w niniejszej decyzji sposób, wniosła jednak o jego umorzenie, powołując się na okoliczność, iż działała w sposób niezamierzony. Według Prezydenta Miasta P. przyczyny dopuszczenia się naruszenia przepisów, jak i intencja diagnosty, nie mogą wpłynąć na rozstrzygnięcie organu w przedmiotowej sprawie. Zgodnie bowiem z art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6, stwierdzono przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania oraz wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami. Przepis powyższy nie daje organowi administracyjnemu możliwości badania intencji diagnosty, ograniczając jego postępowanie jedynie do stwierdzenia czy do naruszenia zasad doszło czy też nie. Organ działa w tej sytuacji w warunkach tzw. uznania związanego: określone działania wywołują określoną reakcję, która nie jest uzależniona od okoliczności w jakich działała strona, organ w przypadku ich zaistnienia musi wydać decyzję przewidzianą w przepisie prawa. W tym przypadku organ, bez żadnych wątpliwości wykazał w postępowaniu, że strona przeprowadziła badanie techniczne niezgodnie z określonym zakresem i sposobem jego wykonania w wyniku czego wydała zaświadczenie niezgodnie ze stanem faktycznym oraz przepisami. Strona wyczerpała tym samym znamiona art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. W tym stanie faktycznym i prawnym organ I instancji wydał decyzję zgodnie z przywołanym przepisem prawa i zgodnie z intencją ustawodawcy. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, iż to naruszenie stwierdzono w wyniku wykonywania zadań własnych, a nie podczas kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6. Zgodnie bowiem z treścią uchwały 7 sędziów NSA z dnia 12 marca 2012 r, sygn. akt II GPS 2/11, sposób w jaki ujawniono dopuszczenie się przez diagnostę naruszenia zasad odnośnie badań technicznych nie powinien mieć znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianych w przepisach. W treści uchwał Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza: „brak jest racjonalnych przesłanek do wykluczenia możliwości wszczęcia postępowania administracyjnego w przedmiocie cofnięcia uprawnień, gdy informacje o wydaniu przez diagnostę zaświadczenia albo dokonaniu wpisu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami zostały uzyskane podczas analizy akt w innej sprawie lub pochodzą od innych organów. Przyjęcie poglądu przeciwnego spowodowałoby, że przepis art. 84 ust. 3 pkt 2 Prawa o ruchu drogowym nie mógłby spełniać swojej funkcji. Nie może budzić wątpliwości, że celem tego przepisu jest odsunięcie od czynności diagnostycznych nierzetelnych diagnostów. Wydanie przez diagnostę zaświadczenia czy też dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami może mieć bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo ruchu drogowego, godzić w życie i zdrowie ludzkie. Założenie, że nie można wszcząć postępowania w sprawie cofnięcia uprawnień diagnoście, który przy wykonywaniu czynności diagnostycznych godzi się na takie zagrożenia, tylko z tego powodu, że nie ujawniono naruszającego prawo działania w toku kontroli przeprowadzonej u zatrudniającego go przedsiębiorcy, prowadzi do rażąco niesprawiedliwych i irracjonalnych konsekwencji." Z uwagi na powyższe Prezydent Miasta P. orzekł jak na wstępie. Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się Pan M. J. w treści pisma z dnia (…) 2018 r., zarzucił naruszenie: zasady proporcjonalności kary wynikającej z art. 2 Konstytucji RP; art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 poprzez zaniechanie wnikliwego i wyczerpującego rozpatrzenia zgromadzonego materiału dowodowego, prowadzące w konsekwencji do zaniechania ustaleń istotnych i dokonania ustaleń nie znajdujących oparcia w dowodach zgromadzonych w sprawie skutkujące uznaniem, iż zostały spełnione przesłanki do wydania decyzji o cofnięciu uprawnień, a także poprzez naruszenie zasady ważenia interesu społecznego i słusznego interesu obywatela; art. 84 ust, 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym uznaniem, że zaistniałe po stronie diagnosty niedociągnięcia przy badaniu quada, chociaż niepowiązane są z żadnym konkretnym przepisem poprzez stwierdzenie jego naruszenia, i nie stanowią spełnienia przesłanek do wydania decyzji o cofnięciu uprawnień diagnosty. Z tych przyczyn wnosi o uchylenie skarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia bądź ewentualnie umorzenie postępowania w całości. Uzasadnienie odwołania zawiera rozwiniecie zarzutów sformułowanych w petitum. (Odwołanie - 4 str. - od decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia (…) 2018 r. w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty dostępne jest tylko dla stacji kontroli pojazdów, które podpisały umowę z SITK RP O/Krosno.) Prezydent Miasta P. przekazał odwołanie do SKO w P. informując, że nie znalazł podstaw do zmiany swego stanowiska. Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze rozstrzyga co następuje: Wobec niezgodności rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji z prawem, wynika dla organowi odwoławczemu nakazu zastosowania do badanego rozstrzygnięcia trybu kasacyjnego i ze względu na bezprzedmiotowość postępowania wobec braku zawinionej winy, umorzenie tego postępowania. Problematykę będącą przedmiotem niniejszego postępowania regulują przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym ( zaś kwestie proceduralne rozstrzygają przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( Zgodnie z naczelną zasadą procesu administracyjnego ( kpa) organy administracji działają na podstawie przepisów obowiązującego prawa. Działanie na podstawie prawa w postępowaniu administracyjnym obejmuje dwa zasadnicze elementy a mianowicie ustalenie przez organ administracji zdolności prawnej do prowadzenia postępowania w danej sprawie oraz zastosowanie przepisów prawa materialnego i przepisów prawa procesowego przy rozpoznaniu i rozstrzygnięciu sprawy. Dokonując kontroli instancyjnej należy mieć na względzie fakt, że działania organów administracji publicznej uprawnionych do prowadzenia postępowania i podejmowania orzeczeń, podporządkowane są przede wszystkim zasadzie praworządności zawartej w kpa i w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wymaga ona bezwzględnej zgodności z prawem każdej czynności procesowej, w tym - podejmowanej przez organ administracji publicznej w ramach przyznanych kompetencji - czynności orzeczniczej. Dla realizacji zasadniczego celu postępowania administracyjnego jakim jest rozstrzygnięcie sprawy, pierwszorzędne znaczenie ma ustalenie obowiązującej normy prawa, odpowiedniej dla rozstrzygnięcia danej sprawy. W badanej sprawie żaden przepis prawa materialnego ani proceduralnego nie daje organowi administracji publicznej prawa kształtowania obowiązku jaki był podstawą wydania zaskarżonej decyzji. Zważyć też należy, że organ zbierał dowody w sprawie, ale nie dokonał oceny, dlaczego są lub nie są wiarygodne. Analiza decyzji prowadzi także do wniosku, że nie wiadomo jaką postać ma całokształt materiału dowodowego i czy w ogóle został on rozpatrzony. Nie uwzględniono dowodów i wniosków wysuwanych przez Stronę, a pomimo składania przez nią wyjaśnień do faktów istotnych dla sprawy całkowicie je pominięto, a tym samym nie dokonano ich żadnej oceny w kontekście przepisów prawa materialnego. Taka decyzja narusza podstawowe zasady procedury administracyjnej i jako taka powinna zostać bezwzględnie wyeliminowana z obrotu prawnego. Tu wyrok :III SA/Wr 34/12 - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu LEX nr 1139487 - wyrok z dnia 28 marca 2012 r. Jakkolwiek art. 84 ust. 3 pkt1 ma charakter wiążący, jednakże przepis ten nie zwalnia organów z obowiązku wnikliwego rozważenia wszelkich aspektów sprawy, w tym także oceny stopnia naruszenia prawa przez diagnostę oraz zasadności podanych przez stronę wyjaśnień co do powodów wystąpienia nieprawidłowości. Niezależnie od tego także inne argumenty natury stricte prawnej nie pozwalają na wydanie decyzji o cofnięciu Uprawnienia Diagnosty. Organ I instancji powołuje się na zapis art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, jednak przepis ten zostaje wskazany jako podstawa pozbawienia uprawnień a nie jako przepis, który został naruszony, dający podstawę do zastosowania sankcji w postaci odebrania uprawnień zawodowych. Zważyć też należy, że organ pierwszej instancji - chociaż była sygnalizowana doniosłość zagadnienia - zaniechał ustalenia parametrów własnych badanego quada, doprowadzając do nieusprawiedliwionego zaniechania wszechstronnego rozważenia zgromadzonego materiału dowodowego. Przypomnieć należy, że quad ten posiada masę własną wynoszącą 240 kg. Niekwestionowanym jest zarazem - wynikające z przedłożonego przez diagnostę oświadczenia - nałożone na niego ograniczenie prędkości do 45 km/h. W ten sposób ujawnia się niezasadne pominięcie przez organ orzekający, iż badany pojazd jest „czterokołowcem lekkim" w rozumieniu art. 2 pkt 42c) ustawy Prawo o ruchu drogowym (i z oznaczeniem kategorii „L6e” według pktu Załącznika Nr 2 do tej ustawy). Nie mniej istotnym jest zasilanie tegoż pojazdu benzyną. Gdy natomiast wszystko to połączy się brzmieniem § 9e Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia ( z 2016 r., poz. 2022 ze zm.) okazuje się, że moc pojazdu określana w kW nie miała w tym przypadku znaczenia dla wyniku badania. Po myśli przywołanego przepisu czterokołowiec lekki z silnikiem benzynowym może mieć moc - ogólnie - ponad 4 kW, gdyż to czterokołowce lekkie inne niż o zapłonie iskrowym mają nie przekraczać 4 kW. Na marginesie dla uniknięcia wątpliwości można przypomnieć, że „czterokołowiec” i „czterokołowiec lekki" to pojęcia równorzędne a nie zawierające się w sobie a szczególnym tego potwierdzeniem może być brzmienie pktu 4 Załącznika Nr 2 do ustawy - Prawo o ruchu drogowym czy § 1 ust. 3 pkt 11 wyżej powołanego rozporządzenia w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Zaniechanie ustalenia tych okoliczności jest jednoznacznym brakiem wyciągnięcia wszystkich dostępnych wniosków ze zgromadzonego materiału dowodowego. Brak też wskazania, że występuje naruszenie konkretnego przepisu prawa wymagającego takiej czy innej reakcji na istniejący stan faktyczny organu administracji publicznej - nie ma ani jednego wskazania na naruszenie precyzyjnie wskazanego przepisu ustawowego czy wykonawczego. Pomimo to organ orzekający stosuje przepis sankcyjny art. 84 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Pomimo że przepis stanowi: 3. Starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83b ust. 2 pkt 1, stwierdzono: 1) przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania; 2) wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym tub przepisami. Cofnięcie diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych jest rodzajem sankcji administracyjnej i następuje w drodze decyzji administracyjnej (art. 84 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym). Nie jest to sankcja karna. Co ważne, sankcja administracyjna w postaci cofnięcia diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych nie jest tym samym co zakaz wykonywania zawodu diagnosty przez określony czas, który może być orzeczony przez sąd karny (zob. art. 39, pkt 2, art. 41 i art. 43 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny). Celem instytucji cofnięcia diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych jest odsunięcie od czynności diagnostycznych nierzetelnych (niewiarygodnych) diagnostów, a więc takich, których działania stwarzają zagrożenie dla bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego. Cel ten był wielokrotnie przywoływany w orzecznictwie sądów administracyjnych. Dopuszczenie do ruchu drogowego pojazdu o niesprawdzonym stanie technicznym czy niespełniającego określonych prawem wymagań powoduje bowiem zagrożenie dla zdrowia i życia ludzkiego. Od staranności diagnosty w wykonywaniu ciążących na nim obowiązków i przestrzegania przez niego przepisów prawa zależy więc bezpieczeństwo w ruchu drogowym. Artykuł 84 ust. 3 zawiera katalog przesłanek (materialnoprawnych) warunkujących cofnięcie uprawnienia do wykonywania badań technicznych. Wyliczenie przyczyn cofnięcia uprawnienia do wykonywania badań technicznych zamieszczone w powołanym wyżej ustępie jest wyliczeniem wyczerpującym. W orzecznictwie sądowo administracyjnym wielokrotnie zajmowano stanowisko, iż art. 84 ust. 3 nie narusza unormowań zawartych w Konstytucji RP, a w szczególności zasady proporcjonalności zawartej w art. 2 tego aktu normatywnego. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 grudnia 2013 r. stwierdził: „Skład orzekający nie podzielił stanowiska skarżącego, że art. 84 ust. 3 narusza zasadę proporcjonalności wyrażoną w art. 2 Konstytucji RP, [...] skoro i od pracy diagnosty zależy bezpieczeństwo w ruchu drogowym, to w sytuacji, gdy dopuszcza się on uchybień, o których mowa w art. 84 ust. 3 pkt 2 to tym samym stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa wszystkich uczestników ruchu drogowego. Konsekwencje tych uchybień są znaczne, a więc i sankcja za te uchybienia winna być do tego proporcjonalna. Taką konsekwencją może być cofnięcie uprawnień do wykonywania badań technicznych pojazdów”. Stosownie do art. 84 ust. 3 starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6 stwierdzono: przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania; zakres i sposób przeprowadzenia badań technicznych oraz wzory dokumentów stosowanych przy tych badaniach określa rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach, wydane na podstawie art. 81 ust. 15 (np. niezatrzymanie przez diagnostę dowodu rejestracyjnego w przypadku stwierdzenia niezgodności cech identyfikacyjnych umieszczonych w pojeździe z danymi zapisanymi w dowodzie rejestracyjnym lub odpowiadającym mu dokumencie, pozytywne zaopiniowanie samochodu wyposażonego w instalację do zasilania gazem, choć pojazd nie miał ważnego dokumentu wydanego przez Transportowy Dozór Techniczny świadczącego o właściwym stanie technicznym tego zbiornika z gazem, czy przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego pojazdu o masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony w podstawowej stacji kontroli pojazdów, która nie posiada uprawnień do przeprowadzania badań pojazdów o takiej masie całkowitej; wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami (np. poświadczenie nieprawdy poprzez stwierdzenie dokonania badania technicznego pojazdu w sytuacji, gdy badania takiego w rzeczywistości nie wykonano). Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 12 marca 2012 r., wyjaśniającej zagadnienie prawne: „Czy niezbędnym warunkiem wydania przez starostę na podstawie art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym [...] decyzji o cofnięciu uprawnienia diagnoście do wykonywania badań technicznych jest stwierdzenie uchybień, o których mowa w punkcie 1 lub 2 powołanego przepisu, wyłącznie w wyniku przeprowadzenia czynności kontrolnych przewidzianych w art. 83b ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 83c wskazanej ustawy, czy też sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę określonego naruszenia nie ma podstawowego znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianej w art. 84 ust. 3 stwierdził, że sposób ujawnienia dopuszczenia się przez diagnostę naruszenia określonego w art. 84 ust. 3 pkt 2 nie ma znaczenia dla oceny możliwości zastosowania sankcji przewidzianej w tym przepisie, uznając, iż zawarte w art. 84 ust. 3 określenie „w wyniku przeprowadzonej kontroli” odnosi się do faktycznych podstaw do wszczęcia postępowania administracyjnego w przedmiocie cofnięcia diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego brak racjonalnych przesłanek do wykluczenia możliwości wszczęcia postępowania administracyjnego w tym przedmiocie, gdy informacje o wydaniu przez diagnostę zaświadczenia albo dokonaniu wpisu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami zostały uzyskane podczas analizy akt w innej sprawie lub pochodzą od innych organów. Przyjęcie odmiennego poglądu spowodowałoby, że przepis art. 84 ust. 3 pkt 2 nie mógłby spełniać swojej funkcji. Wynik przeprowadzonej kontroli, jak zaznaczył sąd, nie stanowi bowiem przesłanki zastosowania sankcji, lecz określa źródło informacji uzasadniającej wszczęcie z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie cofnięcia diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych. W orzecznictwie sądowo administracyjnym powszechnie akceptowane jest stanowisko, że prawomocny wyrok karny, którym skazano osobę będącą diagnostą za przestępstwo fałszu intelektualnego, jest wystarczającym dowodem na okoliczność spełnienia przesłanek cofnięcia diagnoście uprawnienia, na podstawie art. 84 ust. 3 pkt 2 gdyż orzeczenie takie potwierdza, że diagnosta dokonał wpisu do dowodu rejestracyjnego niezgodnie ze stanem faktycznym, a w konsekwencji i z prawem. Brak udowodnienia świadomego działania diagnosty w badanej sprawie uniemożliwia uznanie dopuszczenia się naruszenia obowiązków. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 1994 r., III ARN 55/94, OSNAPiUS 1995, nr 7, poz. 83: „Jako dowolne należy traktować ustalenia faktyczne znajdujące wprawdzie potwierdzenie w materiale dowodowym ale niekompletnym, czy nie w pełni rozpatrzonym, SKO wyjaśnia, iż zarzut dowolności wykluczają dopiero ustalenia dokonane w całokształcie materiału dowodowego (art. 80 kpa), zgromadzonego i rozpatrzonego w sposób wyczerpujący ( 7§1kpa), a więc przy podjęciu wszystkich kroków niezbędnych dla dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, jako warunku niezbędnego wydania decyzji o przekonującej treści (art. 7 kpa)”. Organ, rozpatrując materiał dowodowy, nie może pominąć żadnego z przeprowadzonych dowodów, ale zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów może odmówić dowodowi wiarygodności (art. 80 W tym przypadku organ ma obowiązek uzasadnić przyczyny odmówienia dowodowi wiarygodności. Całkowicie niedopuszczalne jest interpretowanie wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy na niekorzyść strony postępowania, zwłaszcza w sytuacji, gdy ustalenia stanu faktycznego mogą determinować nałożenie na stronę dolegliwości. Kpa : Art. 105.§1. Gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części. ( Z bezprzedmiotowością postępowania administracyjnego w rozumieniu art, 105 § 1 mamy do czynienia wówczas, gdy odpadł jeden z konstytutywnych elementów sprawy administracyjnej, o której mowa w art. 1 pkt 1. Przyczyny, dla których sprawa będąca przedmiotem postępowania administracyjnego utraciła charakter sprawy administracyjnej lub nie miała takiego charakteru jeszcze przed wszczęciem postępowania, mogą być różnorodnej natury. W piśmiennictwie dzieli się te przyczyny na podmiotowe i przedmiotowe, te zaś na spowodowane "faktami naturalnymi" lub zdarzeniami prawnymi (J. Borkowski (w:) Komentarz, 1996, s. 462), co jednakże nie ma większego znaczenia dla interpretacji komentowanego przepisu (por. wyrok NSA w Łodzi z dnia 18 kwietnia 1995 r., SA/Łd 2424/94, ONSA 1996, nr 2, poz. 80, w którym przyjęto, że: "Z bezprzedmiotowością postępowania (art. 105 mamy do czynienia wówczas, gdy w sposób oczywisty organ stwierdzi brak podstaw prawnych i faktycznych do merytorycznego rozpatrzenia sprawy"), "Uchybienie terminu prawa materialnego powoduje, że nie istnieje przedmiot postępowania, a w konsekwencji postępowanie nie może być wszczęte, a gdy jednak zostało wszczęte, musi zostać umorzone jako bezprzedmiotowe" (wyrok NSA z dnia 21 września 2007 r., I OSK 602/07, LEX nr 443885). Za przedmiotowością postępowania w sprawie przemawia fakt, że jest brak związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy badaniem wykonanym przez diagnostę a ustaleniami dokonanymi przez organ. Z tych względów postanowiono jak w sentencji. Decyzja niniejsza jest ostateczna. Od niniejszej decyzji skarga nie przysługuje, jednakże strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w R. Sprzeciw od decyzji wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. (…), (…). Sprzeciw od decyzji powinien czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać wskazanie zaskarżonej decyzji, żądanie jej uchylenia oraz oznaczenie organu, który wydał zaskarżoną decyzję. Do sprzeciwu od decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o skardze. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu administracyjnym określonym w ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (jedn. tekst Dz. U. z 2016 poz. 718) prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W myśl §2 cyt. wyżej ustawy jeżeli strona nie ma miejsca zamieszkania lub zwykłego pobytu albo siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej lub innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i nie ustanowiła pełnomocnika do prowadzenia sprawy mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązana wraz z wniesieniem skargi ustanowić pełnomocnika do doręczeń mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej. Skarga podlega opłacie sądowej na zasadach określonych w Dziale V wyżej powołanej ustawy w wysokości określonej przepisami Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Z 2003 r., Nr 221, poz. 2193 ze zm.). Na podstawie §1 powołanego wyżej Rozporządzenia - wpis stosunkowy zależy od wysokości należności pieniężnej objętej zaskarżonym aktem i wynosi: do zł - 4 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 100 zł; ponad zł do zł - 3 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż 400 zł; ponad zł do zł - 2 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż zł; ponad zł - 1 % wartości przedmiotu zaskarżenia, nie mniej jednak niż zł i nie więcej niż zł. Wpis stały bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności wynosi w sprawach (§ skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, egzekucyjnym i zabezpieczającym -100 zł; skarg na akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa - 200 zł; skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej - 300 zł; skarg na akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż akty prawa miejscowego, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej - 300 zł; skarg na akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego – 300 zł; skarg na bezczynność organów administracji publicznej -100 zł; zażaleń na postanowienia wojewódzkich sądów administracyjnych -100 zł, Wpis słały wynosi w sprawach skarg dotyczących koncesji, zezwoleń lub pozwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie (§ budowy i eksploatacji autostrad płatnych oraz dróg ekspresowych zł; energetyki zł; transportu lotniczego, kolejowego i morskiego zł; radiofonii i telewizji - zł; publicznego obrotu papierami wartościowymi - zł; działalności bankowej zł; ubezpieczeń bezpośrednich i reasekuracji zł; funduszy emerytalnych zł; funduszy inwestycyjnych - zł; wytwarzania wyrobów spirytusowych i tytoniowych - zł; obrotu hurtowego napojami alkoholowymi - 8,000 zł; kasyn gry -10,000 zł; innych gier losowych I zakładów wzajemnych - zł; łączności, w tym telekomunikacji, bez usług pocztowych - 8,000 zł; usług pocztowych - zł; ochrony osób i mienia - zł; usług detektywistycznych - 5,000 zł; obrotu dewizowego - zł; prawa celnego - zł; produkcji i obrotu hurtowego środkami farmaceutycznymi - zł; aptekarstwa i zakładów opieki zdrowotnej zł; żywności i żywienia - 1,500 zł; geologii i górnictwa - zł; kultury, edukacji i wychowania - zł; sportu, turystyki i rekreacji -1,000 zł; utrzymywania czystości i porządku - 800 zł; w pozostałym zakresie - 500 zł. Wpis stały wynosi w sprawach skarg, nieobjętych wpisem stosunkowym, z zakresu (§ budownictwa i architektury - 500 zł; zagospodarowania przestrzennego - 500 zł; ochrony środowiska i przyrody - 200 zł; gospodarki wodnej - 300 zł; nieruchomości - 200 zł; rolnictwa i leśnictwa - 200 zł; ewidencji ludności i dowodów osobistych -100 zł; cudzoziemców, paszportów i wiz - 300 zł; aktów stanu cywilnego i obywatelstwa -100 zł; kombatantów -100 zł; własności przemysłowej zł; zobowiązań podatkowych - 500 zł; prawa celnego - 500 zł. Wpis stały w sprawach skarg dotyczących uprawnień do wykonywania określonego zawodu, czynności lub zajęć, bez względu na ich rodzaj i charakter, wynosi 200 zł (§ Wpis stały w sprawach skarg dotyczących postanowienia lub decyzji wydanych w trybie wznowienia postępowania administracyjnego, stwierdzenia nieważności, uchylenia lub zmiany albo wygaśnięcia aktu, bez względu na przedmiot sprawy, pobiera się w wysokości 200 zł (§ W sprawach skarg niewymienionych w ust. 1-5 wpis stały wynosi 200 zł (§ Wpis od skargi kasacyjnej oraz od skargi o wznowienie postępowania wynosi połowę wpisu od skargi, nie mniej jednak niż 100 zł (§3). Wpis stały od wniosku o wszczęcie postępowania, bez względu na przedmiot sprawy, wynosi 100 zł (§4). Przy uiszczaniu wpisu - zarówno gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego, jak i na rachunek bankowy tego sądu - należy wskazać tytuł wpłaty, rodzaj pisma, od którego wpis jest uiszczany, oraz sygnaturę akt sądowych (§5). Stosownie do treści cyt. wyżej ustawy - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - nie mają obowiązku uiszczenia kosztów sądowych: strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach: z zakresu pomocy i opieki społecznej dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków oraz innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej, dotyczących chorób zawodowych, świadczeń leczniczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych, ze stosunków pracy i stosunków służbowych, z zakresu ubezpieczeń społecznych, z zakresu powszechnego obowiązku obrony, udzielania cudzoziemcom ochrony, dotyczących dodatków mieszkaniowych; prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka; kurator strony wyznaczony przez sąd orzekający lub przez sąd opiekuńczy dla danej sprawy; strona, której przyznane zostało prawo do pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym (prawo pomocy), w zakresie określonym w prawomocnym postanowieniu o przyznaniu tego prawa. Stronie zgodnie z §1 może być przyznane na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania prawo do pomocy tj. w myśl § 1 cyt. wyżej ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi: zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Wniosek ten wolny jest od opłat sądowych. W zakresie prawa opisanego w art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych dopuszczalne jest kopiowanie całości lub wybranych fragmentów ze wskazaniem twórcy i źródła materiałów.

zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu 2018